ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ ;;;
Δεν έχει budget το κατάστημα...
Μια μη έντιμη και ηλίθια πρακτική για να ροκανίζεται ανέξοδα ο ελεύθερος μας χρόνος
του Αριστείδη
Ένα απόγευμα ήρθε στα γραφεία της ΕΤΥΚ ένας συνάδελφος. Φορούσε ακόμα τα ρούχα της δουλειάς, κοστούμι, πουκάμισο και την απαραίτητη γραβάτα, φαινόταν κουρασμένος και κυρίως απηυδισμένος. Ήταν φως φανάρι ότι μόλις είχε σχολάσει, κάτι που το επιβεβαίωσε εξάλλου από την πρώτη στιγμή, και ήρθε καπάκι στα γραφεία της ΕΊΎΚ. Όταν στέλεχος της Οργάνωσης μας τον ρώτησε αν αυτό συνέβαινε συχνά και αν διεκδικεί τις υπερωρίες του, ο συνάδελφος απάντησε ότι ναι μεν συμβαίνει πολύ συχνά να αργεί να σχολάσει, αλλά δεν γίνεται να διεκδικήσει τις υπερωρίες του. Στην απορία όλων μας γιατί δεν «γίνεται» να διεκδικήσει τις υπερωρίες του ο συνάδελφος διευκρίνισε ότι, «Τις πλείστες φορές το budget του καταστήματος μας για τον μήνα δεν αρκεί για να καλύψουμε όλες τις ώρες μας και μόνο πολύ λίγες ώρες καλύπτει, ούτε το ένα δέκατο».
Από καταγγελίες που κατά καιρούς φτάνουν στα γραφεία της Οργάνωσης μας, διαπιστώνεται αρκετές φορές το εξής φαινόμενο: Σε συναδέλφους οι οποίοι εργάζονται υπερωριακά, δεν καταβάλλεται ολόκληρη η υπερωριακή εργασία τους, με το δικαιολογητικό ότι ο προϋπολογισμός για υπερωρίες (budget στην καθομιλουμένη) του καταστήματος / υπηρεσίας όπου εργάζονται, έχει εξαντληθεί. Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούσαμε από συναδέλφους ότι δεν υπάρχει budget για παραπάνω υπερωρίες.
To budget στέρεψε, η δουλειά όμως πρέπει να γίνει! Εξυπακούεται ότι πρέπει να γίνει! Κανένας δεν θα πει στους συνάδελφους αυτούς ότι επειδή δεν υπάρχει προϋπολογισμός για υπερωρίες, να σχολάσουν στην ώρα τους και να πάνε στα σπίτια τους. Πώς εξάλλου να αφήσουν τις στοίβες αδιεκπεραίωτης εργασίας πάνω στα γραφεία και να φύγουν, με τους πελάτες να περιμένουν και «κάποιους πάνω» να παρακολουθούν άγρυπνα;
Όμως το κάθε κατάστημα ή η κάθε υπηρεσία δεν είναι αυτόνομη οντότητα, αλλά μέρος της Τράπεζας. Είναι δυνατόν μια τράπεζα που ανακοινώνει με περηφάνια εκατομμύρια ευρώ κέρδη, να μην έχει λεφτά να πληρώσει την υπερωριακή εργασία των υπαλλήλων της;
Για να στερεύει το... budget όχι ενός αλλά πολλών καταστημάτων σημαίνει ότι είτε κάποιοι που υπολογίζουν τις ανάγκες των καταστημάτων σε προσωπικό δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, ή κάποιοι άλλοι εκ του πονηρού παρουσιάζουν τους προϋπολογισμούς των καταστημάτων για υπερωριακή απασχόληση υπερβολικά μειωμένους. Το γιατί είναι αυτονόητο: Για να πετύχουν την δωρεάν προσφορά υπερωριακής εργασίας εκ μέρους των συναδέλφων.
Αφού κάποιοι με τόση ευκολία προσπαθούν να υποβάλουν στους συναδέλφους ότι τελείωσε το budget και άρα δεν «γίνεται» να πληρωθούν τις υπερωρίες τους, η ΕΤΥΚ μπορεί να έλθει και να πει με ακόμα μεγαλύτερη ευκολία και απλότητα σε αυτούς τους κυρίους, «αφού δεν έχετε προϋπολογισμό για υπερωρίες, τότε κομμένες οι υπερωρίες!» Γιατί μονάδα μέτρησης της εργασίας είναι ο συμφωνημένος από τις συλλογικές συμβάσεις χρόνος και όχι ο όγκος της υπό διεκπεραίωσης εργασίας.
Τώρα ας αναλύσουμε τη θέση του διευθυντή του καταστήματος. Ο ρόλος του είναι στην κυριολεξία κομβικός. Σε όχι λίγες περιπτώσεις ο διευθυντής του καταστήματος βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος. Δηλαδή μεταξύ της εργοδοσίας και των υπαλλήλων του. Ή καλύτερα μεταξύ του δικαίου αιτήματος των υπαλλήλων του για υπερωριακή αποζημίωση και των παροτρύνσεων των γνωστών / αγνώστων εργοδοτικών κύκλων που θέλουν να ροκανίσουν ΑΜΙΣΘΙ τον ελεύθερο χρόνο των συναδέλφων.
Ένας σωστός προϊστάμενος ταυτίζεται με τους υπαλλήλους του και παρά την πίεση κάποιων ανωτέρω δωμάτων υποβάλλει τις υπερωρίες του καταστήματος του, συμπεριλαμβανομένων και των δικών του, ρίχνοντας πλέον το μπαλάκι στην εργοδοσία, και ταυτόχρονα ζητά αύξηση των κονδυλίων για υπερωριακή απασχόληση, είτε αύξηση του προσωπικού του, είτε και τα δύο μαζί.
Ένας λανθασμένος προϊστάμενος σκύβει δουλικά, ταυτίζεται με την εργοδοσία και μετακυλίει την πίεση της εργοδοσίας πάνω στους υπαλλήλους του, για να εργαστούν υπερωριακά ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ.
Δεν είναι λίγες οι φορές που δεχθήκαμε παρόμοιες καταγγελίες περί «ελλειμματικού budget», οι οποίες μας έχουν οδηγήσει να συμπεράνουμε ότι είμαστε αντιμέτωποι με μια γενικότερη, ανέντιμη πρακτική, μια φτηνιάρικη δικαιολογία, που υποτιμά ασύστολα τη νοημοσύνη μας, για εκμετάλλευση των συναδέλφων.
Απλά για να καταλάβουμε σε ποιο μέγεθος μπορεί να φτάσει η διπλοπροσωπία κάποιων εργοδοτικών κύκλων, αρκεί να θυμηθούμε την τελευταία τρίωρη στάση εργασίας που έγινε για συμπαράσταση στους άδικα απολυθέντες συναδέλφους της Εθνικής Τράπεζας. Όλες οι υπόλοιπες τράπεζες έσπευσαν και απέκοψαν τρεις εργάσιμες ώρες από κάθε συνάδελφο. Θεώρησαν ότι είχαν το δικαίωμα, αν ήθελαν, να περικόψουν αυτά τα λεφτά και το εξάσκησαν, επιδεικνύοντας μια ευαισθησία στην αξία της εργατοώρας! Τι γίνεται όμως με το δικαίωμα των συναδέλφων να πληρωθούν τις υπερωρίες τους και την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ των τραπεζών να τις καταβάλουν; Κάθε φορά που η Οργάνωση μας διεξάγει έλεγχο, εντοπίζει εκατοντάδες ώρες απλήρωτων υπερωριών πον οι τράπεζες είχαν ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να καταβάλουν στο προσωπικό τους. Πού πάει λοιπόν η ευαισθησία των τραπεζών στον εργάσιμο χρόνο των συναδέλφων; Γνωρίζουμε πολύ καλά μετά από καταγγελίες, ότι σε πολλές περιπτώσεις οι τράπεζες όχι μόνο δεν σπεύδουν να πληρώσουν στους συναδέλφους τα δεδουλευμένα τους, αλλά αντίθετα αποθαρρύνουν τη διεκδίκηση των υπερωριών με χίλιους δυο τρόπους. Τα δικά τους δικά τους, αλλά τα δικά μας πάλι δικά τους!
Βέβαια στην περίπτωση του καταστήματος του προαναφερθέντος συναδέλφου που ήρθε στα γραφεία μας, η ΕΊΎΚ επενέβηκε και φρόντισε να διορθωθούν τα πράγματα. Όμως δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε όλα τα κρούσματα σε όλες τις τράπεζες, εκτός εάν οι επηρεαζόμενοι συνάδελφοι φροντίσουν να μας τα αναφέρουν έγκαιρα.
Η πληρωμή της υπερωριακής απασχόλησης για τις τράπεζες αποτελεί συμβατική υποχρέωση. Απορρέει δηλαδή, πέραν από το φυσικό δίκαιο, και από τις συμβάσεις που ΟΙ ΙΔΙΕΣ οι τράπεζες έχουν υπογράψει. Ας τις βγάλουμε λοιπόν από τον πειρασμό να σπιλώσουν την υπογραφή τους !
