Ο Σ.Ε.Ε.Τ. συμμετείχε στην έρευνα που διεξήχθη τον Σεπτέμβριο από την Ο.Τ.Ο.Ε. , για το τόσο ευαίσθητο θέμα της σύνδεσης της παραγωγής εργασιακού στρες μέσω της ατομικής στοχοθεσίας που εφαρμόζεται στις Τράπεζες.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο σε μορφή pdf
Η έρευνα παρουσιάστηκε στην Ευρωπαική Συνδιάσκεψη της Ομάδας Βερολίνου στις 2-3/10/2008 στην Αθήνα, με τη συμμετοχή συνδικάτων του τραπεζικού κλάδου από 6 χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία, Αυστρία και Ελλάδα) και την εποπτεία της UNI Finance Europe.
Αποτελέσματα έρευνας (4mb)
Οι κύριοι λόγοι δημιουργίας εργασιακού στρες είναι:
- οι υπέρμετρες απαιτήσεις της εργασίας (σε σχέση με αντοχή-δυνατότητες-υποστήριξη που έχει ο εργαζόμενος),
- η έλλειψη ελέγχου στο αποτέλεσμα ( ο εργαζόμενος δεν έχει λόγο ή/και δεν μπορεί ουσιαστικά να επηρεάσει το αντικείμενο και το αποτέλεσμα της εργασίας του),
- η ελλιπής υλική, ψυχολογική και εκπαιδευτική υποστήριξη, για τη σωστή και επαρκή εκτέλεση της εργασίας
- οι προβληματικές σχέσεις στην εργασία (ατομικισμός, έλλειψη εμπιστοσύνης, συναδελφικότητας, υγιούς άμιλλας, δυνατότητας προσφυγής και απόκρουσης αρνητικών-αυθαίρετων συμπεριφορών συναδέλφων και προϊσταμένων),
- η ασάφεια του εργασιακού ρόλου, σε συνδυασμό με την αδυναμία του εργαζόμενου να επηρεάσει αποφάσεις και εξελίξεις έξω από αυτόν, που ωστόσο καθορίζουν την απόδοσή του.
- η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια που δημιουργούν για τον εργαζόμενο και το μέλλον του οι συνεχείς επιχειρησιακές, οργανωτικές και διοικητικές ανακατατάξεις.
Ανασφάλεια και αβεβαιότητα που εντείνονται στη σημερινή συγκυρία της διεθνούς κρίσης, με τις πρόσφατες εικόνες των εργαζόμενων Χ/Π κολοσσών που φαλίρισαν, οι οποίοι απολύονται με ένα χαρτόκουτο και παίρνουν το δρόμο της ανεργίας, ενώ οι καλοπληρωμένοι managers που πήραν τις αποφάσεις και επέβαλαν τους ριψοκίνδυνους στόχους, φεύγουν με γερό κομπόδεμα από bonus, ακίνητα και πολυτελή αυτοκίνητα.
Την ίδια στιγμή, χιλιάδες πελάτες εξαπατήθηκαν και έχασαν τις οικονομίες τους, ως αποτέλεσμα των επιθετικών εταιρικών στόχων και πολιτικών πώλησης. Ο καθένας από τους παραπάνω στρεσογόνους παράγοντες υπηρετούνται ιδανικά από την επιβολή της ατομικής στοχοθεσίας, έτσι αυθαίρετα, άκριτα και μονομερώς που την εφαρμόζουν οι Τράπεζες, ειδικά μάλιστα όταν τη συνδυάζουν με αδιαφανή συστήματα αξιολόγησης απόδοσης βάσει στόχων, με την καριέρα και με τη διατήρηση ή όχι της θέσης εργασίας του εργαζόμενου αλλά και (σε σημαντικό βαθμό) με τις αποδοχές του.
