2/10/2013
ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ ΟΤΟΕ :
"Η αντιμετώπιση της θεσμικής απαξίωσης των συλλογικών διαπραγματεύσεων, με την κατάργηση όλων των νομοθετικών διατάξεων που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση, με στόχο τον αφανισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων και την απαξίωση των θεσμών αντιπροσώπευσής τους"
Στα χρόνια που προηγήθηκαν υπήρξαν μεγάλες
αγωνιστικές κινητοποιήσεις και Γενικές απεργίες που προκήρυξε η Τριτοβάθμια
Συνδικαλιστική μας Οργάνωση (έγιναν πάνω από 30 Γενικές απεργίες τα τρεισήμισι
χρόνια), μεγάλα συλλαλητήρια με στόχο να απαντήσουν οι εργαζόμενοι στην βίαιη
ανατροπή που συντελείται στο πεδίο των εργατικών κατακτήσεων.
Όλοι γνωρίζουν ότι οι πολιτικές των
μνημονίων ισοπέδωσαν τα εργασιακά δικαιώματα, γιγάντωσαν την ανεργία και
οδήγησαν στην εξαθλίωση και την απόγνωση την Ελληνική κοινωνία.
Σήμερα
η ΓΣΕΕ, αποτιμώντας το αποτέλεσμα αυτών των κινητοποιήσεων, αναζητάει
έναν πιο αποτελεσματικό στρατηγικό
σχεδιασμό, για τον καθορισμό αξόνων δράσης και την ανάπτυξη πρωτοβουλιών.
Σ’ αυτήν την κατεύθυνση η ΟΤΟΕ καταθέτει τις
δικές της θέσεις και προτάσεις πιστεύοντας ότι έτσι μπορούν οι αγώνες μας να
έχουν επιτυχία και αποτέλεσμα.
Στον
χρονικό ορίζοντα που έχουμε μπροστά μας, λαμβάνοντας υπόψη το περιβάλλον που
βιώνουμε σήμερα και τις εξελίξεις που θα έρθουν καταθέτουμε τις παρακάτω θέσεις
μας:
ü Πρέπει
να συμφωνήσουμε ότι οι Γενικές Απεργίες που προκηρύσσει η ΓΣΕΕ εκπέμπουν
πολιτικό μήνυμα και δεν αποτελούν απλώς αγωνιστικές μορφές διεκδίκησης στενών
συνδικαλιστικών αιτημάτων. Γι’ αυτό και
το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεχτικό όσον αφορά την
συχνότητα προκήρυξής τους αλλά και την μαχητικότητα και τη μαζικότητα τους,
ώστε να μην αποτελέσουν παρέμβαση μεμονωμένης αποδοχής και αξιοπιστίας στη
συνείδηση της Ελληνικής κοινωνίας.
ü Αυτό
προϋποθέτει ότι οι αποφάσεις της ΓΣΕΕ για κινητοποιήσεις, απεργίες και συλλαλητήρια δεν θα εδράζονται
σε λογικές ισορροπιών κορυφής, ούτε θα αποτελούν μέρος του σχεδιασμού κομμάτων,
αντίθετα πρέπει να λαμβάνονται για να ανταποκριθούν στις ανάγκες και στα
πλατειά αιτήματα της εργατικής τάξης, δηλ. να είναι κινητοποιήσεις γνήσιας εργατοϋπαλληλικής
απαίτησης που θα έχει και ευρύτερο κοινωνικό χαρακτήρα.
ü Όσον
αφορά τη Γενική Απεργία, θα πρέπει να τονίσουμε ιδιαιτέρως τη δύναμη που
παράγει η προκήρυξη της. Η προκήρυξη της και η χρονική περίοδος της
προετοιμασίας της μπορεί να παράγει αποτελέσματα πολύ περισσότερα από την ίδια
τη διενέργεια της Γενικής Απεργίας. Το διάστημα που μεσολαβεί μέχρι την
πραγματοποίησή της να μπορεί να
αξιοποιηθεί ως μέσο πίεσης, με αποτρεπτικές δράσεις ενάντια στις ασκούμενες
αντεργατικές πολιτικές.
ü Η
επιτυχία μιας γενικής απεργίας αξιολογείται από το μέγεθος και τη συμμετοχή των
απεργών, γι’ αυτό θα πρέπει να υπάρχει χρονικό περιθώριο καλής προετοιμασίας,
με κινητοποίηση παντού σ’ όλους τους εργασιακούς χώρους, με την αρωγή και τη
συμμετοχή όλων των υποκείμενων συνδικαλιστικών οργανώσεων, οι οποίες συναινούν
στην πλειοψηφία τους για την προκήρυξη της και δεν την αντιμετωπίζουν ως
«εντολή άνωθεν», όπως πολλές φορές συνέβη σε προηγούμενες κινητοποιήσεις της
ΓΣΕΕ.
ü Το
πλαίσιο και το περιεχόμενο των κινητοποιήσεων της ΓΣΕΕ αποτελεί τον κρίσιμο
παράγοντα για να ισχύουν όλα τα παραπάνω.
Θεωρούμε ότι τα αιτήματα της διακήρυξης του μεγάλου συλλαλητηρίου της
Θεσσαλονίκης, συγκροτούν το γενικό πλαίσιο διεκδίκησης των
απεργιακών κινητοποιήσεων για όλους τους εργαζόμενους στη χώρα.
Πιστεύουμε όμως ότι το αίτημα που πρέπει να
ιεραρχήσει ως πρώτο η ΓΣΕΕ και να προετοιμαστεί κατάλληλα το επόμενο χρονικό
διάστημα, λαμβάνοντας υπόψη ότι μετά το
Μάιο δεν θα υπάρχει Μνημόνιο, πρέπει να είναι:
Η
αντιμετώπιση της θεσμικής απαξίωσης των συλλογικών διαπραγματεύσεων, με την
κατάργηση όλων των νομοθετικών διατάξεων που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση,
με στόχο τον αφανισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων και την απαξίωση των
θεσμών αντιπροσώπευσής τους.
ü Τέλος,
κεντρικό αίτημα των κινητοποιήσεων της ΓΣΕΕ και τη δράση που πρέπει να δώσει
ιδιαίτερη βαρύτητα, είναι η ανεργία. Δεν
αρκούν μόνο οι απλές αναφορές και ο καταλογισμός των ευθυνών για τη γιγάντωση
της ανεργίας. Χρειάζεται σχεδιασμός στρατηγική και δράση, που θα περνάει το μήνυμα
στην Ελληνική κοινωνία ότι η ΓΣΕΕ δεν ξεχνάει τους ανέργους και εντάσσει στη
δράση της, ως στόχο προτεραιότητας, την αντιμετώπιση της ανεργίας.
Στην Ελλάδα της μνημονιακής πολιτικής
διακυβέρνησης, που επέβαλε τις πιο δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες
που γνώρισαν οι εργαζόμενοι και ο λαός, μέσω της καταστροφής του νομικού
πλέγματος του εργατικού δικαίου και της κοινωνικής προστασίας, η άρση όλων
εκείνων των νόμων που γκρέμισαν τη συλλογική διαπραγμάτευση, είναι μέγιστης
συνδικαλιστικής, πολιτικής αλλά και κοινωνικής σημασίας.
Η
ολική επαναφορά του νομικού πλαισίου που εγγυάται την προστασία της εργασίας,
των θεσμών, της διαπραγμάτευσης και των συλλογικών συμβάσεων, παράλληλα με την
κατοχύρωση της υπόστασης του συνδικαλιστικού κινήματος που είναι και υπόθεση
των δικών μας συνδικαλιστικών και κοινωνικών παρεμβάσεων, πρέπει να αποτελέσει την
προμετωπίδα των αγώνων του κινήματος και της ΓΣΕΕ.
Πέραν όλων των παραπάνω, το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι ανησυχίες
μας για τις εξελίξεις που δρομολογούνται γύρω από το καθεστώς των
απολύσεων. Οι πρόσφατες πληροφορίες
μιλούν για απελευθέρωση των απολύσεων σε μια χώρα που μαστίζεται από υψηλή
ύφεση για έκτη χρονιά, υπερμεγέθη ποσοστά ανεργίας, ανεξέλεγκτη συμπεριφορά
εργοδοτών, με χιλιάδες απλήρωτους εργαζόμενους, σε μια αγορά που επικρατούν η ψευτοαπασχόληση, η µαύρη και ανασφάλιστη εργασία, οι ελαστικές µορφές
απασχόλησης.
Η
ΓΣΕΕ και σύσσωμο το συνδικαλιστικό κίνημα ΟΦΕΙΛΕΙ να απαντήσει σ’ αυτήν την νέα
πρόκληση που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε χιλιάδες απολύσεις.
Τέλος, θεωρούμε απαραίτητο και αναγκαίο να υπάρξουν
πρωτοβουλίες συντονισμού με τα Ευρωπαϊκά Συνδικάτα, για κοινές δράσεις, με
στόχο να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά τα προβλήματα, που έχουν ίδια
χαρακτηριστικά και γεννιούνται από τις ίδιες αιτίες, αφού έχουν ως αφετηρία τις
μνημονιακές πολιτικές της λιτότητας.
