Λόγω της κρίσιμης καμπής που βρίσκεται η χώρα μας και των προχθεσινών αποφάσεων για διεξαγωγή δημοψηφίσματος, κρίνουμε σκόπιμο να καταθέσουμε τη δική μας πρόταση, άποψη και θέση για το κρίσιμο δίλημμα που θα μας τεθεί το επόμενο διάστημα. Αυτή μας η τοποθέτηση τίθεται στην κρίση του καθένος από εσάς, με σκοπό όχι τη καθοδήγηση από μεριάς μας αλλά ως προβληματισμό και περαιτέρω σκέψη.
Οι πρόσφατες μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις και οι αυθόρμητες λαικές αντιδράσεις στον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, οδήγησαν τον Πρωθυπουργό στην προαναγγελία δημοψηφίσματος με σκοπό να πάρει θέση ο λαός για το δρόμο που θέλει να ακολουθήσει. Αυτή του η απόφαση,άσχετα με τη σκοπιμότητά της,αποδεικνύει οτι οι μαζικές αντιδράσεις των πολιτών αναγκάζουν τις Κυβερνήσεις σε αλλαγή πορείας και μπορούν να δώσουν ελπίδα για το μέλλον,εφόσον συνεχίσουν να είναι συμπαγείς και μαζικές.
Εμείς απλά ρωτάμε: τι πιο δημοκρατικό και ξεκάθαρο από το να ρωτηθεί απευθείας ο λαός με το αν συμφωνεί με την «λύση» που προωθεί η ευρωζώνη ή όχι; Ένα πιθανό ΟΧΙ δεν βάζει φρένο και δεν θέτει ανυπέρβλητα όρια στην όποια κυβέρνηση προσπαθήσει να ακολουθήσει την πεπατημένη; Δεν δημιουργεί καλύτερες προϋποθέσεις για την αποτροπή της κυρίαρχης πολιτικής, ναι ή όχι; Προφανώς και δημιουργεί. Γι’ αυτό άλλωστε και το σύμπαν του πολιτικού κόσμου ουρλιάζει εναντίον του δημοψηφίσματος. Τι σημασία έχει για ποιον λόγο ο Πρωθυπουργός έφερε το δημοψήφισμα στην ημερήσια διάταξη; Βοηθά ή δεν βοηθά τον λαό να αντιπαρατεθεί με τις κεντρικές επιλογές της κυρίαρχης πολιτικής; Προφανώς και τον βοηθά.
Η αλήθεια είναι ότι ούτε η κυβέρνηση, ούτε καμμιά άλλη καθεστωτική δύναμη της δεξιάς ή της αριστεράς δεν θέλει να γίνει δημοψήφισμα γιατί ότι δίλημμα και να μπει, ότι ερώτημα και να τεθεί, όσο παραπειστικό κι αν είναι, το πραγματικό ερώτημα που θα τεθεί για να απαντήσει ο λαό είναι το εξής απλό: μέσα στο ευρώ και υπόδουλος ή έξω από το ευρώ και ελεύθερος. Κι αυτό το τρέμουν όλοι. Συμπολίτευση και αντιπολίτευση. Γιατί άραγε; Διότι πρόκειται για ένα καθ’ όλα πραγματικό δίλλημα που έτσι ή αλλιώς έχει τεθεί στην ελληνική κοινωνία όσο η τρόικα της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ συνεχίζει να μας «διασώζει» με τους γνωστούς τρόπους.
Τρέμουν άπαντες την ετυμηγορία του λαού. Ιδίως σε ένα τόσο κομβικό για την στρατηγική του κυρίαρχου πολιτικού και οικονομικού συστήματος ζήτημα, όπως είναι η αποκαλούμενη «ευρωπαϊκή πορεία» της χώρας η οποία μας οδήγησε από τη 'λίθινη' εποχή της δραχμής στη 'ευημερία' του ευρώ.... Ακόμα και οι ηγέτες Γερμανίας και Γαλλίας ομολογούν πλέον οτι η χώρα μας,δεν είχε τις προυποθέσεις για να εισέλθει στο κοινό νόμισμα.Ομως μπήκε. Γιατί τώρα ο ελληνικός λαός πρέπει να πληρώσει το τίμημα αυτής της πολιτικής ασέλγειας της Ευρώπης;
Tο δημοψήφισμα αποτελεί μια θαυμάσια ευκαιρία να εκφραστεί μαζικά η αντίθεση (ή όχι), του ελληνικού λαού όχι ενάντια στην κυβέρνηση, αλλά σε κεντρικές επιλογές που υπηρετεί το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Θεωρούμε το δημοψήφισμα μια θαυμάσια ευκαιρία για να διαγράψουμε το χρέος και να φύγουμε εδώ και τώρα από το ευρώ για να μπορέσουμε μετά να ανοικοδομήσουμε την χώρα μας στη βάση των συμφερόντων της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.
Στις εκλογές μπορούν να εξαπατήσουν το εκλογικό σώμα με μεγαλύτερη ευκολία από ότι σ’ ένα δημοψήφισμα που εκ των πραγμάτων θα τεθεί το ερώτημα των κεντρικών επιλογών και δεσμεύσεων της χώρας. Αυτός είναι κι ο λόγος που τρέμουν το δημοψήφισμα και οι δυνάμεις της επίσημης αριστεράς. Γιατί; Διότι πολύ απλά με το δημοψήφισμα δεν υπάρχει χώρος για μεσοβέζικες απαντήσεις στα κορυφαία προβλήματα που απασχολούν τον κόσμο. Δεν θα μπορούν να παίζουν με τις λέξεις, ούτε να αρκεστούν σε γενικόλογες καταγγελίες. Θα αναγκαστούν να απαντήσουν με σαφήνεια ναι στον εξανδραποδισμό της χώρας και του λαού της με το ευρώ, ή όχι; Τόσο απλά και τόσο ξεκάθαρα.
Οι μάσκες ήδη πέφτουν και όλος ο λαός διαπιστώνει πόσα απίδια χωρά ο σάκος. Γι’ αυτό και ορισμένοι μιλούν για «αποχή». Τι δυστυχία αλήθεια. Τόσο παρασκήνιο, τόσες δολοπλοκίες με στόχο τις εκλογές, τόσα μαγειρέματα για να τους τα χαλάσει ένα δημοψήφισμα. Να ποιοι μιλούν και καλούν σε «αποχή»: αυτοί που όλο αυτό το διάστημα μαγείρευαν την «εθνική συνεννόηση» μακριά και έξω από τον λαό, χωρίς να θίγονται τα κυρίαρχα διλήμματα του χρέους και του ευρώ. Αυτοί που δήθεν καίγονταν για την εθνική ανεξαρτησία της χώρας, αλλά δεν βγάζουν κουβέντα για την αποικιοκρατία του ευρώ.
Όποιος δεν φοβάται τον λαό δεν έχει παρά να ταχθεί υπέρ και να απαιτήσει εδώ και τώρα δημοψήφισμα πριν προκηρυχθούν εκλογές, ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να διαπιστώσει ο κόσμος το πώς στέκεται κάθε πολιτική δύναμη απέναντι στα κεντρικά ζητήματα της περιόδου: τι λέει δηλαδή για την μονομερή διαγραφή του χρέους και την έξοδο από το ευρώ, που αποτελούν πλέον και επίσημα την βασική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πρόοδο και την αντίδραση σήμερα.
ΥΣ: Η κυβερνητική και μη, προπαγάνδα υπέρ του ΝΑΙ στο ενδεχόμενο δημοψήφισμα, θα είναι λυσσαλέα και χωρίς ένα πραγματικό επιχείρημα (οικονομικό και πολιτικό) . Ελπίζουμε να μας πείσουν με οικονομικούς δείκτες και πραγματικά στοιχεία (αν υπάρχουν) , που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή ευημερία(;), εκτός από το ηθικό επιχείρημα ότι ανήκουμε , ώς θέσφατο, στην Ευρωπαική οικογένεια , ως φτωχοί όμως και δουλοπάροικοι του χρέους συγγενείς. Θα εξαντληθούν όμως, σε λαικίστικες κατοχικές και προπολεμικές εικόνες της χώρας μας, που θα συμβούν αν φύγουμε από την ΕΕ και το κοινό νόμισμα, ενώ αναρωτιόμαστε αν αυτά που μας περιμένουν στην επόμενη τουλάχιστον δεκαετία, είναι εύκολα και ανεκτά από την κοινωνία και δεν οδηγούν στην πλήρη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Η σοβαρή αριστερά πρέπει να υποστηρίξει ως αφετηρία μιας νέας πολιτικής, την έξοδό μας από το ευρώ χωρίς φόβο και πάθος , εξηγώντας ότι και εκτός ευρώ θα ζήσουμε δύσκολα όχι όμως πιο δύσκολα από αυτό που μας περιμένουν εντός του ευρώ, αλλά δεν υπάρχει κι άλλη λύση για να ανακάμψουμε πολύ πιο σύντομα και σταθερά ανοδικά τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Το Δ.Σ. του Συλλόγου
