Nα τους αναγκάσουμε.


Έχοντας τη θεσμική υποχρέωση απέναντι στα μέλη του Συλλόγου μας, να σας πληροφορούμε αντικειμενικά και χωρίς συνθηματολογικές φανφάρες και κομματικές εξαρτήσεις, για το πού πηγαίνουν τα κατοχυρωμένα δικαιώματά μας αλλά πολύ περισσότερο η ίδια μας η ζωή, σας στέλνουμε το παρακάτω μήνυμα :

Από το Φεβρουάριο του 2010, η κατάσταση στη χώρα μας, με αφορμή το ύψος του δημόσιου ελλείμματος  και την τεχνητή «αδυναμία» να δανειστούμε από τις διεθνείς αγορές, έχει επιφέρει δραματικές αλλαγές σε όλη την παραγωγική κοινωνία.

Με συνεχείς ανακοινώσεις όλο αυτό το διάστημα(http://seet2005.blogspot.com), σας ενημερώναμε  για τις εναλλακτικές κινήσεις που μπορούσε να εξετάσει  η πολιτική ηγεσία της χώρας με σκοπό να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των 2/3 του ελληνικού λαού. Όμως η συνεχόμενη αδυναμία της συνολικής συσπείρωσης των εργαζόμενων γύρω από τα σωματεία τους, και οι μειωμένες σε δυναμική, κινητοποιήσεις των συνδικάτων μπροστά στην ολοκληρωτική κατάργηση δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν επι σειρά δεκαετιών, κατάφεραν να περάσουν τα μέτρα που ήθελαν να εφαρμόσουν από καιρό οι ισχυρές οικονομικές ελίτ της χώρας μας.

Στη τράπεζά μας έγιναν 2 πολύ σημαντικές σε συμμετοχή απεργίες, οι οποίες είχαν το αποτέλεσμα που όλοι ξέρετε. Αυτό βέβαια δεν ήταν αρκετό για να ανατρέψουν τις σκληρές πολιτικές που εφαρμόστηκαν, αλλά έστειλαν το μήνυμα: ότι δε θα παραδοθούμε άνευ όρων στη διοίκηση της Τράπεζάς μας.

Από την αρχή της κρίσης είχαμε πει,  ότι αυτά τα μέτρα (Μνημόνιο) δε θα φέρουν τα αποτελέσματα που επικαλούνταν οι κυβερνώντες οικονομικές εξουσίες του τόπου. Κι έτσι φτάσαμε στο 2ο Μνημόνιο το οποίο θα δώσει τη χαριστική βολή στο σύνολο της κοινωνίας μας, αφού ο στόχος και των 2 Μνημονίων είναι να παίρνονται μέτρα που αφενός θα αφαιρούν εργασιακά δικαιώματα για να καμφθεί η αγωνιστική διάθεση των εργαζόμενων, και αφετέρου θα εξασφαλίζονται οι τόκοι και η αποπληρωμή των δανείων που συνάπτει η χώρα.

Το μέλλον με την εφαρμογή και του 2ου Μνημονίου προβλέπεται ζοφερό για το σύνολο των εργαζόμενων.

Η ΟΤΟΕ και ο Σύλλογός μας έχει καταφέρει να διατηρήσει με νύχια και με δόντια τα κεκτημένα μας, σε αντίθεση με άλλους κλάδους της οικονομίας. Κι αυτό δεν οφείλεται σε τυχαίο γεγονός αλλά στη γνώση και στα δυνατά επιχειρήματα που έχουμε δώσει ως απάντηση.

Έχουμε αποδείξει το χαμηλό ύψος των αποδοχών μας, που προβλέπονται από τις Κλαδικές Συμβάσεις, στις επιδιώξεις των τραπεζιτών για μείωση των αποδοχών μας (κατά 10%) που μας έχουν θέσει στις μεταξύ μας διαπραγματεύσεις.

Έχουμε αποδείξει τη λανθασμένη πολιτική των Τραπεζών που ακολουθούν στο διάστημα αυτό με τη χαμηλή-αρνητική πιστωτική επέκταση που ακολουθούν στη οικονομία και πολλά άλλα ακόμα στοιχεία που έχουμε συλλέξει και δεν εμφανίζουμε.

Όλα τα παραπάνω, ενώ είναι ισχυρά χρειάζονται και την αμέριστη στήριξη όλων των εργαζόμενων στις Τράπεζες, Και το μόνο όπλο που διαθέτουμε,πέραν της γνώσης, είναι η αγωνιστική μας διάθεση και η συμμετοχή μας σε οργανωμένες κινητοποιήσεις των συνδικάτων  και όχι με συλλαλητήρια που χάνονται σε αιτήματα που δεν εξυπηρετούνται τα συμφέροντά μας.

Έχουμε αποδείξει διαχρονικά ότι ο ΣΕΕΤ, ποτέ δε λέει κάτι ή σας ζητά να απεργήσετε,  για να εξυπηρετήσει κομματικά συμφέροντα αλλά ΜΟΝΟ για να διαφυλάξει και να προασπίσει τα συμφέροντα των εργαζόμενων στην Τράπεζα. Αυτό για να συμβεί, απαιτείται και η ΔΙΚΗ σας συμμετοχή. Ολοι μας είμαστε υπεύθυνοι, για το που πάνε τα πράγματα και βέβαια για το πού έχουνε φτάσει. Η συμμετοχή μας έχει αποτελέσματα, αλλά η αδράνεια μας φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα. Απλά και ξεκάθαρα.


Το κίνημα των Αγανακτισμένων είναι ένα καλό δείγμα υγείας του λαού αλλά αν γίνεται χωρίς συγκεκριμένο σκοπό και στόχευση, και το μόνο που έχει να πεί είναι, να καεί η Βουλή και να φύγουν αυτοί που κυβερνούν, δε λέει τίποτα αν πίσω απ’ αυτό δε βρίσκεται η εξυπηρέτηση των λαικών συμφερόντων. Σήμερα κιόλας το στηρίζει και ο "τεως βασιλεύς" Κωνσταντίνος.....

Το κίνημα της πλατείας Συντάγματος, είναι χωρισμένο σε δυο στρατόπεδα : της πάνω πλατείας, που μουτζώνουν και βρίζουν και λειτουργούν με πλήρη απολίτικο τρόπο και της κάτω πλατείας που βρίσκεται πιο κοντά στα συμφέροντα μας, και προσπαθεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα. Τα αιτήματά που προσπαθεί να διατυπώσει δεν απέχουν και πολύ  απ’  αυτά που από πέρσι, εμείς έχουμε προβλέψει και προτείνουμε ως λύσεις καθώς στηρίζονται στη γνώση και στα ατράνταχτα επιχειρήματα.

Αν θέλουμε να πάρουμε παραδείγματα από το παρελθόν, αυτό που έχει να μας πεί, είναι ότι μόνο οι οργανωμένες αντιστάσεις, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, χρησιμοποιώντας τους ίδιους τους θεσμούς που έχουμε ήδη (τα σωματεία μας), και με αλληλεγγύη και ενότητα μεταξύ μας, μπορούμε να αντιστρέψουμε τη φτώχεια και τη δυστυχία που έρχεται.

Η πολιτική του συστήματος που επιτυγχάνει το στόχο του, τα τελευταία χρόνια, στηρίζεται σε δύο πολύ απλές συνιστώσες: στην ηττοπάθεια που καλλιεργεί στο λαό (τίποτα δε θα πετύχουμε γιατί οι άλλοι είναι πιο ισχυροί) και στην απαξίωση των  σωματείων – συλλόγων με την υπερβολική δημοσιότητα που δίνεται σε μεμονωμένα περιστατικά που όντως είναι κατακριτέα.

Αλλά έχει δοθεί ποτέ ανάλογη δημοσιότητα στις επιτυχίες των συλλόγων ; Γιατί  άραγε; Για να μη φανεί βέβαια η αποτελεσματικότητα και η δυναμική τους.

Ο καθένας από δώ και πέρα αναλαμβάνει την προσωπική του ευθύνη για την πολιτική που θα εφαρμοστεί.

Εμείς θα είμαστε πάντα εδώ, με ελπίδα για το μέλλον για να ανατρέψουμε οτιδήποτε κακό θα συμβεί ,κάτι που βέβαια το απευχόμαστε. Είναι στο χέρι μας για να το αποτρέψουμε.

Ο αγώνας είναι σίγουρα δύσκολος και δε θα κερδηθεί με μία μάχη. Η άλλη πλευρά παίζει το τελευταίο της χαρτί για να διατηρηθεί στην εξουσία και για να γεμίσει με τον πλούτο που εμείς θα χάσουμε.

«Αν θέλουμε απαντήσεις σε αυτή την οικονομική κρίση,
που θα οδηγήσουν σε έναν Κόσμο πιο υγιή, πιο δίκαιο, πιο ειρηνικό...πρέπει να βγούμε στους δρόμους ...και να τους αναγκάσουμε.»

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ
15 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011 – ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ 11πμ