Yπογράψτε για τον Λογιστικό Ελεγχο του δημόσιου χρέους:
Τον τελευταίο χρόνο ζούμε μια πρωτοφανή κατάσταση στη χώρα μας. Το παγκόσμιο τραπεζικό κεφάλαιο που βγήκε λαβωμένο από την κρίση χάνοντας τεράστια κεφάλαια, κατάφερε μέσω των πακέτων στήριξης που διατέθηκαν από τις κυβερνήσεις στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, να μετατρέψει το δικό του πρόβλημα σε πρόβλημα των κρατών που το στήριξαν.
Το αποτέλεσμα της κοινωνικοποίησης των ζημιών των ιδιωτικών εταιρειών, που επιβάλλεται από το κοινωνικοοικονομικό καθεστώς και εκφράζεται από το νεοφιλελευθερισμό, είναι να πληρώνεται το κόστος από τους ίδιους τους λαούς και ιδιαίτερα από τους πιο αδύναμους κοινωνικούς ιστούς. Παράλληλα καταλύονται κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών με το πρόσχημα ότι όλοι μας συμβάλλαμε στην δημιουργία του χρέους των κρατών.
Αυτή η κρίση αποτελεί δημιούργημα, των πολιτικών που εφαρμόστηκαν τις δεκαετίες ’80 – ’90 κι ως βασικό τους χαρακτηριστικό είχαν την μείωση των φόρων που πλήρωναν οι επιχειρήσεις και οι πλούσιοι. Το αποτέλεσμα στη συνέχεια ήταν να μειωθούν απότομα τα κρατικά έσοδα και να ανοίξει ο δρόμος για την σημερινή δημοσιονομική κρίση. Ανεξάρτητα δηλαδή από τις επιπλέον συγκυριακές αιτίες, η κρίση προετοιμάστηκε από τις φιλο-επιχειρηματικές πολιτικές των προηγούμενων δύο δεκαετιών.
Η κρίση είναι αποτέλεσμα και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των τραπεζών. Αφενός τα εθνικά κράτη παρενέβησαν ποικιλότροπα προκειμένου να σώσουν τις «δικές τους» τράπεζες, αφετέρου οι ισχυροί της Ε.Ε. υποχρέωσαν τα πλέον αδύνατα κράτη, Ιρλανδία και Ελλάδα και απο χθές και την Πορτογαλία- να περάσουν σε καθεστώς συγκεκριμένων «μνημονίων» προκειμένου να σωθούν οι τράπεζες των ισχυρών και ιδιαίτερα η κερδοφορία τους.
Η εισαγωγή της χώρας μας ειδικότερα, στην εποχή των αλλεπάλληλων Μνημονίων, με την απειλή ότι διαφορετικά η χώρα μας θα χρεοκοπήσει φαντάζει πλέον ως ένα λαϊκίστικο επιχείρημα των πολιτικών που συντηρούν με τις απόψεις τους την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων. Τα μόνα μέτρα του Μνημονίου(ή της Δανειακής Σύμβασης) που βρήκαν πρόθυμη και άμεση εφαρμογή ήταν των μεταρρυθμίσεων(sic) της αγοράς εργασίας τα οποία καθόλου δε βελτιώνουν την κατάσταση του δημοσίου χρέους και των ελλειμμάτων του, άρα δεν λύνουν και το πρόβλημα που μας οδήγησε εδώ.Όλοι μας έχουμε αντιληφθεί πλέον ότι η απειλή της χρεοκοπίας, χρησιμοποιήθηκε ως το απόλυτο όπλο φόβου για τον έλεγχο των κοινωνικών αντιδράσεων ώστε να νομοθετηθούν τερατουργήματα αντισυνταγματικότητας που αποδομούν το κοινωνικό κράτος και την κοινωνική συνοχή.
Ο ελληνικός λαός καλείται στο ταμείο, για την αποπληρωμή οφειλών που προκάλεσαν οι λανθασμένες αν όχι παράνομες ενέργειες των κυβερνήσεων της χώρας μας, από την ίδρυσή της ως σήμερα.
Αυτός είναι ο λόγος που και η νομιμότητα και η νομιμοποίηση του χρέους της χώρας μας πρέπει να υποβληθούν σε αυστηρό έλεγχο από τον ίδιο τον λαό βέβαια, και όχι από τους ίδιους που προκάλεσαν το φαινόμενο του υπέρμετρου δανεισμού της χώρας μας το οποίο δεν φαίνεται να έχει πάτο καθώς το 2015 θα φτάσει το 170% σχεδόν του ΑΕΠ της χώρας(σύμφωνα με τα στοιχεία του ίδιου του ΔΝΤ).
Και επειδή όχι απλά δεν είναι μονόδρομος η εξυπηρέτηση των δανειστών, αλλά αντιθέτως τα κράτη που δε θέλουν να αυτοκτονήσουν έχουν πολλά νομικά όπλα να προτάξουν την άμυνά τους.
Στο πλαίσιο αυτό ιδιαίτερο χρήσιμο θα είναι το έργο της «Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου» (ΕΛΕ) που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην προετοιμασία της άμυνας της χώρας μας για να καθορίσει ποιο κομμάτι του δημοσίου χρέους είναι παράνομο και έχει συναφθεί με όρους που είναι επιζήμιο για το λαό της χώρας μας.
Η επιτροπή που έχει ήδη συγκροτηθεί, αποτελείται από ορκωτούς λογιστές του χρέους και των δημόσιων οικονομικών, από νομικούς, οικονομολόγους, αντιπρόσωπους των εργατικών οργανώσεων και μέλη των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών. Θα είναι ανεξάρτητη από τα πολιτικά κόμματα, αλλά δεν θα αποκλείει τη συμμετοχή πολιτικών, αρκεί να συμφωνούν με τους σκοπούς της. Επίσης είναι ανοιχτή σε οποιονδήποτε πολίτη που θέλει να βοηθήσει στις εργασίες της.
To ΔΣ του Συλλόγου, θεωρεί οτι η λειτουργία της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για το Δημόσιο Χρέος θα βοηθήσει σημαντικά με τα ευρήματά της, για να μάθουμε πως και γιατί δημιουργήθηκε το δημόσιο χρέος της χώρας μας. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να φανούν ποιές από αυτές τις συμβάσεις δανεισμού είναι νόμιμες και πρέπει να αποπληρωθούν και το σημαντικότερο να ελέγξει τη νομιμότητα όλων των συμβάσεων και το κατά πόσο εξυπηρετούσαν το δημόσιο συμφέρον. Άν από την έρευνα διαπιστωθεί ότι μέρος των συμβάσεων και του χρέους είναι παράνομο και "απεχθές" τότε η χώρα μας έχει το δικαίωμα να αρνηθεί,σύμφωνα με το διεθνές-ελληνικό δίκαιο, να το αποπληρώσει.
