Xωρίς αμφιβολία η χώρα μας αλλά και γενικότερα η υφήλιος χορεύουν στον ρυθμό που επιβάλλει το τραπεζικό κεφάλαιο, με τα νοικοκυριά να εξαρτούν την ποιότητα ζωής τους από τον δανεισμό και τους όρους με τους οποίους γίνεται.
Κυρίαρχος στόχος είναι η αποκόμιση υπέρογκων κερδών και με τη λογική αυτή προσφέρονταν καθημερινά κάθε λογής προϊόντα σε πολίτες και επιχειρήσεις, δημιουργώντας στην ουσία συνθήκες μακροχρόνιας εξάρτησης. Μάλιστα, στο όνομα της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και της αναβάθμισης του επιπέδου ζωής των πολιτών, οι τράπεζες παρακάμπτουν ακόμη και τους υποτυπώδεις κανόνες ελέγχου των κεντρικών πιστωτικών ιδρυμάτων, για να διαιωνίσουν την παντοδυναμία τους.
Τον τελευταίο χρόνο όμως οι πολίτες και οι επιχειρήσεις έγιναν μάρτυρες μιας πρωτόγνωρης ιστορίας, όπου κόπηκαν μεμιάς όλες οι προσβάσεις στον τραπεζικό δανεισμό, και μάλιστα από τους ίδιους που κάποτε τους παρακαλούσαν να αγοράσουν τα προϊόντα τους. Και αφήνονται έτσι στην τύχη τους νοικοκυριά που έχουν στήσει τη ζωή τους κατά ένα μεγάλο βαθμό πάνω σε δανεικά, αλλά και επιχειρήσεις που χρειάζονται κεφάλαιο κίνησης για να βγουν από την κρίση. Οι τράπεζες όμως κωφεύουν και επικαλούμενες λόγους ρευστότητας αρνούνται να χρηματοδοτήσουν την αγορά, παρά το γεγονός ότι πέρυσι η κυβέρνηση τούς έδωσε κάποια δισ. ευρώ ακριβώς για να τα διοχετεύσουν στην αγορά. Η δεύτερη παράμετρος αυτής της ιδιότυπης δικτατορίας έχει να κάνει με το κόστος του χρήματος που δάνειζαν και δανείζουν τα πιστωτικά ιδρύματα.
Σε όλες σχεδόν τις κατηγορίες δανείων και σε αντίθεση με τα επιτόκια καταθέσεων, στην Ελλάδα έχουμε τα πιο ακριβά δάνεια από όλη την ευρωζώνη. Μάλιστα ακόμη και σήμερα, όπως αποκαλύπτει στην έκθεσή της η Τράπεζα της Ελλάδος, το περιθώριο του επιτοκίου στα δάνεια ήταν τον περασμένο Ιανουάριο στο 3,71% όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη ήταν μόλις 2,26%.
Το χειρότερο όμως είναι η προσπάθεια που κάνει η Τράπεζα της Ελλάδος να «ρίξει την μπάλα στην κερκίδα», δηλαδή να απενοχοποιήσει τις τράπεζες για τα υψηλά κέρδη που επιβάλλουν στις χορηγήσεις τους, υποστηρίζοντας ότι γι’ αυτό ευθύνονται τα υψηλά επιτόκια που δανείζεται σήμερα το ελληνικό Δημόσιο, αποσιωπώντας ότι και προ της κρίσης των ομολόγων το ίδιο υψηλά περιθώρια επιβάλλονταν.
Γράφει ο Δ. Σ. Κανέλλης
