Έχει όμως προοπτική μια κοινωνία που στηρίζεται στην ατομική εκμετάλλευση, στο κέρδος, στην καθημερινή αδικία; H καλύτερη αμφισβήτηση είναι να διεκδικούν όλοι στην καθημερινή πρακτική τους, την κοινωνία των αναγκών και των δικαιωμάτων:
Το δικαίωμα της ασφαλούς εργασίας αντί της ευκαιρίας επισφαλούς απασχολησιμότητας.
Το δικαίωμα στη δημιουργική καθημερινότητα, αντί της «επένδυσης» σε ένα αβέβαιο μέλλον.
Το δικαίωμα στα δημόσια αγαθά αντί της δυνατότητας για φθηνά εμπορεύματα.
Το δικαίωμα στη ζωή αντί της ευκαιρίας στην αυταπάτη.
