Στα μέσα του προηγούμενου αιώνα η ανθρωπότητα εργαζόταν στο δρόμο της επιστήμης και της έρευνας, προκειμένου να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες έτσι ώστε το ξημέρωμα της νέας χιλιετίας που ερχόταν, να βρει την ανθρώπινη ζωή σε ένα ευτυχισμένο μέλλον, απαλλαγμένο από την ανεργία, την φτώχεια και από κοινωνικές ανισότητες κυρίως. Η τεχνολογική επανάσταση, ως το επόμενο στάδιο που ακολούθησε την βιομηχανική επανάσταση, υποσχόταν τον προηγούμενο αιώνα λιγότερες ώρες εργασίας, περισσότερο ελεύθερο χρόνο και παράλληλα αύξηση της απασχόλησης με αρκετά πιθανό το σενάριο της μηδενικής ανεργίας, καθώς οι νέες τεχνολογίες θα βοηθούσαν με τους νέους τομείς εργασίας που θα δημιουργούσαν.
Οι ανακαλύψεις και η πρόοδος που έγιναν από τότε μέχρι τώρα παρ’ ότι μας άνοιξαν νέους ορίζοντες γνώσης και προόδου, δεν βελτίωσαν τις πανανθρώπινες διεκδικήσεις αφού ο απολογισμός που κάνουμε απέχει σημαντικά απ’ αυτούς τους στόχους, καθώς όπως και στην βιομηχανική επανάσταση, υπήρξαν περισσότερα αρνητικά αποτελέσματα για τους περισσότερους, παρά την εμφανή αλλά και την κατ’ επίφαση βελτίωση του βιοτικού επιπέδου που επέφερε:
-εμφανίζεται η «τρομοκρατία» ως η νέα απειλή της ανθρωπότητας, ως ο σύγχρονος πόλεμος-φόβος που αντικατέστησε τους παλιούς ιδεολογικούς φόβους και τα «σιδηρούν» παραπετάσματα.
-η επικράτηση της ασύδοτης, άναρχης, κερδοσκοπικής, καζινοκαπιταλιστικής αγοράς υπέρ των λίγων και ισχυρών -τα αποτελέσματά της τα ζούμε ήδη σήμερα -αλλά και η αναμενόμενη ιδεολογική, και συστημική της κατάρρευση.
-η αύξηση του οικονομικού χάσματος μεταξύ φτωχών και πλουσίων, καθώς καθοδηγήθηκε από την ανεξέλεγκτη αγορά όπως προαναφέρθηκε.
-η «απαλλοτρίωση» κομμάτι-κομμάτι των εργασιακών δικαιωμάτων, που εξυπηρετήθηκε πολύ καλά από τον υπερβολικό δανεισμό των ιδιωτών καθώς και η κρίση αξιοπιστίας του συνδικαλιστικού κινήματος που καθοδηγήθηκε υπερβολικά από τα ΜΜΕ, απομάκρυναν αρκετούς εργαζόμενους από τους συλλογικούς αγώνες και «ξεχάστηκε» μ’ αυτό τον τρόπο η αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών που συνδέει ιστορικά την εργατική τάξη, αλλά και τα ίδια τα δικαιώματά μας «μπορέσαμε» εύκολα να τα αντικαταστήσουμε οι ίδιοι, με μερικές δεκάδες ευρώ στο μισθό μας.
-και τέλος η φυσική καταστροφή που προκαλείται στον πλανήτη μας, από την ασύδοτη ανάπτυξη που βασίζεται στην «καθαρή» και «πράσινη» οικολογοκερδοσκοπία δε δίνουν άλλα περιθώρια για εφησυχασμό, αλλά για ενέργεια και αντίδραση.
Άλλες βέβαια ήταν οι προσδοκίες της ανθρωπότητας πριν πενήντα χρόνια για την σημερινή μας ζωή.
Ξεχάστηκαν από μια γερή δόση υπερκαταναλωτισμού κατά την τελευταία δεκαετία και συνολικότερα ενός λανθασμένου μοντέλου οικονομικής πολιτικής που απέχει πολύ από τον φιλελευθερισμό και τον ελεύθερο ανταγωνισμό που υποστηρίζει, καθώς πλουτίζει λιγότερους και ισχυρότερους με τη δημιουργία ολιγοπωλίων και καρτέλ.
Όσο λοιπόν μένουμε απαθείς και αμέτοχοι σ’ αυτόν τον κοινωνικό «μετασχηματισμό» και την απορρύθμιση θεσμών και δικαιωμάτων, τα δικαιώματα θα χάνουν ακόμα και την νομική τους ισχύ και ίσως να αντικατασταθούν με τους άγραφους νόμους της «ελεύθερης αγοράς» -που όλοι μας μάθαμε πολύ καλά τι σημαίνει κατά την τελευταία δεκαετία - αν δεν δημιουργηθούν οι κατάλληλες αντιστάσεις από την κοινωνία και πάνω απ’ όλα από εμάς τους ίδιους.
Ας βάλουμε λοιπόν στην άκρη του μυαλού μας αυτές τις σκέψεις για τη χρονιά που έρχεται.
ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ !
